Z wykształcenia prawniczka. Z powołania podróżniczka, a także pasjonatka fotografowania i pisania. Ola Poems nominowana w akcji Doskonałość Sieci postami na instagramowym profilu poems.wonderland #poswojemu zabiera internautów w oszałamiająco piękne miejsca dzieląc się wrażliwością i inspiracjami.
Co takiego daje ci internet, że chcesz się w nim rozwijać?
Internet pozwolił mi stworzyć wszechświat składający się z tego, co uwielbiam: podróży, fotografii i pisania. Umożliwił powstanie miejsca, w którym jest przestrzeń na czułe i jednocześnie satyryczne spojrzenie na rzeczywistość. To opowieść o tym, że warto marzyć, choć każdy z nas czasami gubi się i potyka. I o tym, że w tych szalonych czasach pełnych absurdów i komercji można tak po prostu odważyć się być wrażliwym. Mieć wątpliwości, wzruszać się i zachwycać. Po kawałku poznawać świat, a dzięki temu także samego siebie. Internet dał mi możliwość dzielenia się spojrzeniem na życie przez pryzmat emocji i wirtualnie zabierać innych w podróż w najdalsze miejsca, jakie można znaleźć na mapie. Bo chociaż na końcach świata ludzie mówią do siebie w językach, których nie rozumiemy, to śmieją się z tego samego co my i spieszą się z podobnych powodów.
Czy poszłaś inną drogą niż wynikałoby z wykształcenia?
Z wykształcenia jestem prawnikiem, więc rzeczywiście jest to inna droga. Muszę jednak przyznać, że pisane przeze mnie felietony mają odrobinę wspólnego z pismami procesowymi... Pozywam w nich otaczającą rzeczywistość! (śmiech) A mówiąc poważniej, chociaż tworzone przeze mnie fotografie oraz uczuciowe i satyryczne teksty odbiegają od świata paragrafów i kodeksów, dziś niczego nie żałuję. Dzięki zmianie życiowej drogi odkryłam, że nigdy nie jest za późno, aby robić to, co się kocha. Tym odkryciem dzielę się w internecie z innymi kobietami. I za wszystkie bardzo mocno trzymam kciuki! #yougogirls
Jak szukałaś pomysłu na siebie?
Kiedy podczas studiów prawniczych odkryłam, że nie wyobrażam sobie, aby moje poranki w przyszłości polegały na przeglądaniu aktualności z najnowszych orzeczeń sądowych i prasowaniu togi, zaczęłam szukać innego pomysłu na siebie. Im bardziej próbowałam wyznaczyć sobie jakiś cel, wymyślić potencjalne zajęcie lub sprecyzować co innego mogłabym robić, tym bardziej czułam się zagubiona i niepewna. Wtedy jednak nie wiedziałam jeszcze, że czasami wbrew powszechnej opinii nie musimy tego celu od razu konkretyzować. Możemy odkryć go po drodze! A każda droga zawsze dokądś przecież prowadzi. Często nawet sami nie wyśnilibyśmy sobie dokąd! Zamiast konkretyzować pomysł na siebie skupiłam się tym, aby codziennie stawiać małe kroki rozwijające moje zainteresowania i dzięki temu każdego dnia stawałam się chociaż odrobinę lepsza niż wczoraj. Udało mi się wrócić do zainteresowań, które miałam jako nastolatka - fotografowania i pisania. Któregoś zimowego wieczoru spontanicznie wyjęłam z szuflady stary aparat. Minęło wiele lat od czasu, kiedy ostatni raz miałam go w dłoniach. Nigdy nie wpadłabym na to, że moje życie może być utkane z pisania, fotografowania, podróżowania i przeżywania tego razem z tak wartościowymi i ciekawymi świata osobami po drugiej stronie ekranu.
Jakie wydarzenia w życiu sprawiły, że robisz to, co robisz?
Kiedy przestałam usilnie szukać pomysłu na siebie, zaczęłam dzielić się w internecie swoim spojrzeniem na świat. Chociaż o hashtagach wiedziałam wtedy tyle, że wyglądają jak wafelki, a tryb manualny w aparacie był dla mnie czarną magią rodem z powieści J.K. Rowling, założyłam konto na Instagramie i postanowiłam, że każdego dnia będę publikować tam jedno zdjęcie. Bardzo chciałam nauczyć się fotgrafować ponieważ czułam, że w moim życiu brakuje kreatywności, a dodatkowo dużo podróżowałam i chciałam mieć z tych wyjazdów fotograficzną pamiątkę! Wiedziałam, że zdjęcia te nie są idealne, bardzo bałam się krytyki i oceny, ale czułam też, że muszę pozwolić sobie być w czymś początkującą, robić coś znowu po raz pierwszy. W tym czasie powstał także blog, a moje teksty mogły przeprowadzić się z szuflady biurka do przestrzeni internetowej.
Czy oglądasz się na innych?
Oczywiście zwracam uwagę na innych ludzi, ale w tym znaczeniu, że jako wrażliwiec przejmuję się bardzo sytuacją innych, problemami mniejszości, trudnościami jakie spotykają kobiety. Poruszają mnie ludzkie historie i bardzo bym chciała, aby świat stworzony był z pluszu i jednorożców. (śmiech) No dobrze, jeśli plusz i jednorożce to za wiele, to żeby chociaż był przyjaznym miejscem dla każdego. Jeżeli jednak zadając to pytanie masz na myśli to, czy oglądam się na innych w kwestii swojej internetowej twórczości, to bardzo staram się tego nie robić. Od początku było to dla mnie najważniejsze, aby iść swoją drogą, mówić prosto z serca, żyć i tworzyć #poswojemu. Wiem aż za dobrze jak porównywanie do innych potrafi podciąć skrzydła, dlatego próbuję porównywać się jedynie do samej siebie z przeszłości. To jednak bardzo silny schemat od którego nie łatwo jest się uwolnić. Próbuję. Uczę się tego. I tego, by być w stosunku do siebie mniej krytyczną, doceniać małe kroki, drobne zmiany i każde miłe słowo.
Głosuj na Olę tutaj:
