Coco Chanel zrewolucjonizowała modę jak żaden inny projektant. Legendarna marka, którą stworzyła przeszło 100 lat temu do dziś jest symbolem stylu i niezależnej kobiecości.
Szczupła, rzadko uśmiechająca się Francuzka z nieodłącznym papierosem. Wieczna singielka, emanująca charyzmą i naturalną elegancją. Ikona stylu i dobrego gustu. Taka była Gabrielle Chanel, znana jako Coco Chanel. Taką zapamiętał ją świat. Jej wkład w nowoczesną modę był ogromny.
Dzisiaj przepiękne, minimalistyczne logo Chanel kojarzymy z luksusową modą, jednak początki tej marki, której wartość szacowana jest obecnie na około 20 mld dolarów, dalekie były od świata luksusu. Gabrielle Bonheur Chanel urodziła się 19 sierpnia 1883 roku w hospicjum, wychowywała się z ubogą matką, która zmarła, gdy Gabrielle miała 12 lat. Do osiemnastych urodzin jej charakter hartował się w sierocińcu. Gdy go opuściła i zajęła się pracą w sklepie za dnia oraz śpiewaniem w barze wieczorami, była już piękną, melancholijnie tajemniczą kobietą W jej życiu pojawili się pierwsi mężczyźni, których traktowała twardo i z wyrachowaniem. Zamożni kochankowie byli także jej partnerami w biznesie, dzięki czemu mogła rozwinąć swoją pasję do mody.
Zaczęła od projektowania i wytwarzania na zamówienie niezwykle eleganckich, oszczędnych w formie kapeluszy. W 1910 roku zaczęła je sprzedawać w swoim pierwszym butiku – małym sklepie przy Rue Chambon w Paryżu. Paryż schyłku Belle Epoque daleki był od minimalizmu, lansowanego przez dziarską Gabrielle, a jednak pokochał jej styl. Zachęcona sukcesem Chanel w 1913 roku w Deauville otworzyła swój pierwszy prawdziwy salon mody. Zadebiutowała kolekcją strojów sportowych. To był symboliczny koniec dominacji gorsetów i tafty. W ubraniach sygnowanych „Gabrielle Chanel” panie nareszcie mogły poczuć się swobodnie, nosić się wygodnie, nie tracąc przy tym nic z kobiecości. Chanel miała 30 lat i właśnie zapoczątkowała rewolucję. Ukoronowaniem nowatorskiego podejścia Chanel była słynna, prosta i pozbawiona ozdób sukienka zwana małą czarną, która pojawiła się w 1926 roku. Skąd pochodziły jej inspiracje? W młodości Chanel przebywała wśród ciężko pracujących kobiet, które ubierały się skromnie. Gdy miała już swoje butiki, wybuchła I wojna światowa. Kobiety masowo pracowały w fabrykach, gdzie coraz chętniej ubierały się w spodnie (dawniej „dopuszczalne” tylko na korcie tenisowym). Pełniły służbę pomocniczą w wojsku, gdzie obowiązkowy był mundur z marynarką i spodniami. Czasy powojenne także sprzyjały zmianom. Francja była pogrążona w żałobie, strojenie się nie należało do dobrego tonu. Chanel świetnie wyczuła nastroje społeczne, czego efektem była jej mała czarna oraz damski dwuczęściowy kostium.
W lata dwudzieste Chanel weszła jako jedna z najważniejszych francuskich projektantek mody. W 1921 roku zapoczątkowała drugą rewolucję: tym razem w świecie perfum. Wtedy pojawiły się perfumy Chanel No 5. o delikatnej, zmysłowej woni, zupełnie innej niż obowiązujące wówczas ciężkie, intensywne zapachy. Zapach No. 5 początkowo miał służyć jako ekskluzywny prezent dodawany do zakupów, szybko stał się najbardziej pożądanym towarem. Chanel nie mając możliwości produkowania ich na większą skalę, weszła w spółkę z inwestorami, zachowując jedynie 10% udziału w zyskach. W późniejszych latach nie mogła sobie wybaczyć, jak łatwo oddała swoje dziecko i w kontrowersyjny sposób próbowała odzyskać pełną kontrolę nad marką perfum sygnowaną jej nazwiskiem. Co ciekawe, nawet te 10% uczyniło ją jedną z najbogatszych kobiet świata. Wtedy z Gabrielle, przeistoczyła się w Coco, swoją markę przechrzciła na Coco Chanel, co przypieczętowała znakiem firmowym, składającym się z dwóch odwróconych względem siebie i splecionych liter „C”. Prostota, symbolika (dwa odwrócone „C” to harmonia przeciwnych żywiołów – ying i yang) i elegancja tego logotypu pozostają aktualne do dziś. Skąd się wzięła Coco? Prawdopodobnie był to jej nieformalny pseudonim w czasach, gdy śpiewała w barze i piosenka o Coco należała do jej ulubionych.
Gdy wybuchła II wojna światowa, Chanel zamknęła większość swoich sklepów we Francji, zaś lata pod okupacją niemiecką rzuciły cień na jej wizerunek, z powodu jej kochanka, oficera niemieckiego wywiadu. Gdy wojna się skończyła, Chanel groziło praktycznie pewne posądzenie o kolaborację z nazistami, więc razem z kochankiem wyniosła się do Szwajcarii. Wróciła do Francji dopiero w 1954 roku. Powrót do branży mody wykonała w wielkim stylu, zaskakując świat nowym, rewelacyjnym projektem. W 1955 roku zadebiutował kolejny klasyk Chanel: torebka kopertowa 2.55. Coco nie lubiła wymyślnych nazw, dlatego torebkę nazwała od daty wprowadzenia na rynek (co miało miejsce w lutym 1955 roku). Prosta, ponadczasowa torebka była świetnie zaprojektowana, szybko stała się symbolem nowoczesnej elegancji i przedmiotem pożądania. Po śmierci Chanel, nowe życie tchnął w ten produkt Karl Lagerfeld, główny projektant domu mody Chanel, wypuszczając w 2005 roku serię torebek mocno opartą na pierwotnym projekcie.
Coco Chanel prawie nie mówiła o swoim życiu prywatnym. Nigdy się nie zakochiwała. Była twarda, szorstka i wyniosła. Sama w sobie stała się ikoną dobrego stylu. Poza tym była kopalnią cytatów o modzie, elegancji, mężczyznach i kobietach. Jeden z najsłynniejszych to „moda przemija, styl jest wieczny”. Jeśli spojrzymy na to, że Chanel praktycznie wymyśliła nowoczesną modę, a jej sztandarowe projekty są popularne i dziś, to jej powiedzenie nigdy nie straciło na aktualności. Chanel żyła pracowicie aż do końca. 9 stycznia 1971 roku wróciła wcześniej z pracy nad projektowaniem wiosennej kolekcji. Zmęczona położyła się do łóżka. Jej ostatnie słowa, wypowiedziane do pokojówki brzmiały: „ widzisz, tak się umiera”. Zmarła tej nocy, w wieku 87 lat.
