Horoskop słowiański opiera się na dawnych wierzeniach naszych przodków, które nierozerwalnie związane są z bóstwami i porami roku. Jesteś spod znaku Welesa, Mokoshy, Roda czy Peruna? Sprawdź, jakim jesteś znakiem zodiaku według horoskopu słowiańskiego i odkryj, co daje Ci szczęście, spełnienie, siłę i jakie jest Twoje przez znaczenie według pradawnych patronów!
Spis treści
Według mitologii Słowian Wschodnich Stribóg jest bogiem wiatru. Jego imię w języku współczesnym można tłumaczyć jako "senior". Wierzono, że Stribóg narodził się dzięki oddechowi Roda. To bóstwo było bardzo czczone przez naszych przodków. W tym czasie wynaleziono już łodzie, żagle, wiosła i kotwice. Słowianie, którzy odważnie opanowali morze wierzyli, że Stribóg, który zamienił się w ptaka, powoduje złą pogodę i burze lub odwrotnie. Zwracali się do niego z modlitwami, aby zesłał wiatr, który rozpędzi żagle.
Osoba urodzona pod patronatem Striboga charakteryzuje się religijnością, mistycznym ukierunkowaniem umysłu i zdolnością do skutecznego opanowania nauk humanistycznych. Jednostronne spojrzenie na otaczającą rzeczywistość i dość wybuchowa natura sprawiają, że osoby urodzone pod znakiem Striboga łatwo zyskują wrogów. Przeciwnicy rozpoczynają skrytą walkę, gdy widzą, że przedstawiciele tego znaku nadużywają swojej władzy. Osoby spod tego znaku zazwyczaj nie potrafią wyrażać własnych emocji i uczuć.
Luty był kiedyś nazywany lutnią. Osoby urodzone w tym czasie mają jeszcze jednego patrona - boga zwanego Kryszeń. Zgodnie z poglądami dawnych Słowian, bóstwo to ratowało zamarzniętych ludzi przed pewną śmiercią i zsyłało im zbawczy ogień. Dach był uosobieniem siły rozumu, wiedzy, myślenia. Osoby urodzone w tym okresie, dzięki swojemu patronowi, mają wysoki poziom inteligencji, co pozwala im bronić się przed różnymi problemami i najskuteczniej rozwiązywać trudne sytuacje. Podobnie jak ich patron Kryszeń, który generuje nowe pomysły i potrafi rozpalić ogień wiedzy. W swoim najlepszym wcieleniu przedstawiciele tego znaku są prawdziwymi patriotami, którzy zawsze są gotowi bronić swojej ojczyzny. Są również wrażliwi na sprawy domu i rodziny.
Osobom urodzonym w tym czasie patronuje jeden z najbardziej czczonych bogów Słowian - Rod, który uważany był za stwórcę Wszechświata, podstawową zasadę wszystkiego, co istnieje. Osoby urodzone pod znakiem Roda mają tendencję do odczuwania więzi ze wszystkimi ludźmi, własnego udziału we wszystkich wydarzeniach i zjawiskach, które dzieją się wokół nich. Nawet jeśli uczucia te nie są w pełni uświadomione, to i tak dobrobyt osób urodzonych pod tym znakiem opiera się na zaangażowaniu.
Osoby urodzone pod znakiem Roda, jak nikt inny wiedzą, jak wprowadzić w życie znaną zasadę: "Jeśli chcesz coś zmienić, zmień siebie". Są także bardzo podatne na wpływy, w swoich działaniach kierują się bardziej intuicją niż rozumem. Spośród wszystkich znaków to właśnie one są najbardziej oddane innym i lojalne. Są to osoby o bogatym wnętrzu, które potrafią przebaczać i mają miły charakter. Jednak osoby urodzone pod znakiem Roda mogą często padać ofiarami innych. Bardziej podoba im się, gdy partner wybiera ich i przejmuje inicjatywę, niż gdy sami muszą dokonać wyboru. Przedstawiciele tego znaku prawie zawsze osiągają swój cel, ponieważ bardzo trudno jest oprzeć się ich urokowi. Jednak osoby urodzone w tym czasie potrafią oczarować, zmylić, oszołomić nie tylko w miłości, ale także we wszystkich innych dziedzinach życia. Jednak bycie w ich sieci może być również zaletą. Rod, jak nikt inny potrafi prowadzić po prawidłowej ścieżce życiowej. To patron, który rozumie wszystkich i kocha, nikim nie gardzi. Ten znak jest uważany za najbardziej tajemniczy w zodiaku słowiańskim. Droga życiowa jej przedstawicieli wydaje się ich współtowarzyszom tajemnicza i bardzo niejasna.
W kalendarzu słowiańskim pierwszy miesiąc nazywano brzozowym i wierzono, że patronuje mu Yarilo (czasami nazywany Yar) - bóg wiosennego słońca, namiętności i miłości. Imię to oznacza "młody, bardzo silny, namiętny". Na głowie bóstwa znajdował się wieniec z kwiatów, które jako pierwsze pojawiły się na polach. W czasie świąt wiosennych nasi przodkowie ubierali, ozdabiali w ten sam sposób młodą dziewczynę i zabierali ją na koniu w pole. Wizerunek ten uosabiał otwarty i przyjazny charakter. Innym ucieleśnieniem Yarili są ciepłe wiosenne promienie, które pokonawszy zimowy mrok i chłód, obudziły wszystkie żywe istoty i napełniły je świeżością, siłą i ruchem.
Ludzie urodzeni w te wiosenne dni są podobni do swojego patrona: mają tę samą potężną, niepokorną energię, patrzą z otwartymi oczami na otaczającą ich rzeczywistość i pozostają młodzi niezależnie od wieku. Osoby urodzone pod znakiem Yarili kierują się bardziej uczuciami niż rozumem, nie znoszą nudy i robią wszystko, by nie popaść w smutek i przygnębienie. Sprzeczności są dla nich równie nieznośne. Przedstawiciele tego znaku uwielbiają wszystko, co nowe - w wielu dziedzinach są pionierami i prekursorami, którzy nie boją się podejmować ryzyka. Są zdeterminowani, by sprostać wyzwaniu i zwyciężyć. Ludzie Ci szczerze wierzą w dobro, a wiara ta pomaga im unikać niebezpieczeństw i nieszczęść. Osoby spod znaku Yarili mają wielkie serca i kochają świat z otwartą duszą, więc nie gniewają się za nic. Przedstawicieli tego znaku można śmiało nazwać wojownikami, bohaterami, wspaniałymi organizatorami, którzy mają dość siły do każdej pracy. Nie boją się żadnych wyzwań. Czasami są uparci, zapalają się wtedy jak zapałki i lepiej się z nimi nie kłócić. Z natury są wyrazistymi przywódcami, dzięki czemu mogą stać się skutecznymi politykami, którzy potrafią kierować i zarządzać dużymi grupami ludzi. Praca w grupie (jako członkowie) nie jest dla nich odpowiednia ze względu na ich aspiracje przywódcze. Nie próbują dzielić się odpowiedzialnością z innymi i nie liczą na pomoc. To giganci, na których barkach spoczywa cały świat. Przedstawiciele tego znaku czują się dobrze tylko wtedy, gdy mają wystarczająco dużo - od zapasów jedzenia w lodówce po miłość. Osoby te powinny być zawsze zakochane, potrzebują stałego stanu emocjonalnego uniesienia i inspiracji.
Miesiąc zwany kolorem w kalendarzu słowiańskim był pod patronatem bogini Łady - stwórczyni, żeńskiego wcielenia boga Roda - bogini życia i miłości. Dzięki jej ciepłym, delikatnym dłoniom na ziemi panuje miłość, zgoda, harmonia i ład. Na jej cześć nasi przodkowie ustanowili święto Ładodenija, które upamiętniało nadejście wiosny, delikatne ciepło i budzącą się do życia przyrodę na ziemi. Tam, gdzie pojawiają się osoby urodzone pod znakiem Łady, sama tworzy się ciepła i domowa atmosfera. Charakteryzują się oni zdrowiem, dobrem, cierpliwością i spokojem.
Osoby spod tego znaku nie są leniwe i niespokojne, a za to są uparte i nieco ospałe. Zjednują sobie innych, nie akceptują zdrady i podstępu. Kochają szacunek i nie tolerują braku harmonii w relacjach. Dzięki patronatowi Łady ludzie urodzeni w tym okresie są prawdziwymi smakoszami, estetami i subtelnymi koneserami piękna. Ich łagodna natura charakteryzuje się delikatnością, wrażliwością, współczuciem, uczynnością we właściwym czasie, sentymentalnością. Osoby spod znaku Łady żyją w harmonii z naturą, mają rozwiniętą wyobraźnię, intuicję i dziką fantazję. Jednocześnie są to osoby dość praktyczne.
Osoby urodzone 21 kwietnia znajdują się pod opieką innej postaci z armii bóstw słowiańskich - Leliji, bogini miłości. Starożytni uważali ją za patronkę piękna i szczęścia i wierzyli, że nigdy nie opuszcza zakochanych bez pomocy. Święto na jej cześć - Lelnik (zwany też Krasną Górką) - obchodzone jest właśnie 21 kwietnia. Osoby urodzone w tym dniu również znajdują się pod opieką Lelyi. Samotność nigdy im nie zagraża.
W miesiącu, który dawni Słowianie nazywali Travnem, oddawano cześć Letnicy. Miała też inne imiona - Perunitsa, Gromovitsa, gdyż Lelya była uważana za żonę samego Peruna. Święto na jej cześć - Lelnik, zwane Krasną Górką, obchodzono 21 kwietnia.
Przedstawiciele tego znaku mają życzliwą duszę, ciepłe serce, dobrze rozwinięte poczucie humoru i wysoki iloraz inteligencji. Ich psychika jest elastyczna i szybko reaguje, a ich temperament przypomina błyskawice. Są to niezwykle żywe, zręczne, kapryśne i nieprzewidywalne osoby, przy których nie można się nudzić. Ponadto osoby urodzone w tym czasie wyróżniają się odwagą i uczynnością. Osoby urodzone pod znakiem Lelyi swoim życiem obalają utarte twierdzenia. Święta patronka miłości nie pozwala także swoim podopiecznym wegetować w samotności. Zawsze mogą liczyć na zainteresowanie i płomienne uczucia adoratorów.
Kostroma rządzi tylko przez 10 dni na początku lata i symbolizuje wiosnę i płodność. Bóstwo to było uosabiane przez młodą kobietę w białym ubraniu i trzymającą w rękach gałązkę dębu. Z Kostromą związana była jeszcze jedna tradycja: jej słomiany wizerunek palono lub topiono. W ten sposób starożytni Słowianie również piłowali i zakopywali źródło, wierząc, że takie działanie pomoże uczynić ziemię żyzną na zawsze. Później ten dziesięciodniowy okres stał się tak zwanym tygodniem semickim, a czas poświęcony bogini Kostromie nazywano Lotem. Ten wspaniały naturalny czas w pełni uzasadniał swoją nazwę, bo mijał bardzo szybko i pozostawiał wspaniałe wspomnienia.
Osoby urodzone w tym czasie odznaczają się ogromnym talentem, zwłaszcza w dziedzinie tworzenia dzieł literackich. Tłumaczy się to ich zdolnością do wyczuwania wibracji i przekazywania słów wyszeptanych im przez samą Matkę Naturę. Cechą charakterystyczną ich życia jest duża liczba nieoczywistych splotów okoliczności, które po prostu prześladują osoby spod tego znaku.
Kostroma ma dwa wcielenia - żeńskie i męskie (Kostrubonka). U osób urodzonych pod jej patronatem przejawia się to w pewnej dwoistości charakteru, a także fragmentaryczności myśli. Charakteryzuje je pragnienie życia "tu i teraz", ciekawość wszystkiego, co się wokół nich dzieje i dociekaniem wszystkiego, co niezrozumiałe. Osoby urodzone pod znakiem Kostromy są miłe, uśmiechnięte, obdarzone darem elokwencji i otoczone licznymi przyjaciółmi. Zwykle późno zakładają własne rodziny, ale mogą się pochwalić licznym potomstwem. Idą przez życie z uśmiechem na ustach i pozostawiają w pamięci innych bogate dziedzictwo duchowe. Nie da się zapomnieć tych błyskotliwych osobowości.
Zgodnie z poglądami dawnych Słowian Dodola panowała wraz z początkiem wczesnego, jak mówią, młodego lata. Jest boginią, patronką nie tylko lata przyrody, ale i człowieka - czyli młodości. Szczególnie wspiera młode dziewczyny i ich działalność. W tamtych czasach rolnicy mieli zapewnione jedynie sianokosy, więc w te piękne letnie dni mieli okazję do odreagowania wielu rolniczych problemów. Jeśli ktoś urodzi się dokładnie w tym czasie, na zawsze zachowa młodość serca.
Nieco infantylni, naiwni, a nawet leniwe osoby urodzone pod znakiem Dodoli przychodzą na ten świat, aby odpocząć i zastanowić się nad tym, co dzieje się wokół nich. Myślą, że wszystko na tym świecie dzieje się samo, bez żadnego wysiłku. Podopieczni Dodoli mają skłonność do kontemplacji i dlatego potrzebują rozsądnych wskazówek. Ponadto osoby te powinny być uczone dyscypliny w młodym wieku. W przekonaniach osób spod tego znaku życie jest grą, zabawą, bajką i z pewnością ma szczęśliwe zakończenie. Poddają się całkowicie losowi, a on wynagradza ich za wiarę. Przedstawiciele tego znaku mają niesamowite szczęście, a wszystko, co niezbędne pojawia się w ich życiu jakby samoistnie. Ich szczęście rozciąga się na otoczenie: dla bliskich i przyjaciół stają się prawdziwym talizmanem przynoszącym szczęście. Jeśli chodzi o miłość i rodzinę, relacje w życiu osób spod znaku Dodoli mogą rozwijać się w różny sposób, ponieważ ich wyobrażenie o miłości i wierności może znacznie odbiegać od ogólnie przyjętego.
Weles jest uważany za jednego z najważniejszych bogów dawnych Słowian. Do niego należy zasługa wprawiania w ruch świata stworzonego przez Roda i Svaroga oraz określania jego praw. W rezultacie pory roku, dni i noce zaczęły się wzajemnie zastępować. Weles jest nauczycielem prawa - jest pierwotnym, wiecznym mędrcem, który czuwa nad tym, by prawa i traktaty świata były ściśle przestrzegane. Ponadto Weles był uważany za bóstwo, które pomagało ludziom w ich praktycznym życiu. Weles był również uważany za boga wilkołaków, władcę wszystkiego, co magiczne i tajemnicze. W baśniach przedstawiany jest jako starzec trzymający w ręku kulę z nicią przewodnią. Przynoszono mu miedziane pieniądze, futra i wełnę i czczono go piwem: wierzono, że ludzie nauczyli się przyrządzać ten napój dzięki nauce Welesa.
Osoby urodzone w tym okresie otrzymują od swojego patrona zainteresowanie i upodobanie do okultyzmu. Charakteryzują się bardzo uczuciowym charakterem, gorącą miłością do dzieci, łagodnym i pełnym szacunku stosunkiem do domu. Jednocześnie są to ludzie z bohemy artystycznej, którzy mają zbyt dużą słabość dla alkoholu. Dla osób urodzonych pod znakiem Welesa istnieje niebezpieczeństwo szukania (i znajdowania) schronienia przed rzeczywistością i wszystkimi jej problemami w głębinach podświadomości. W związkach miłosnych są niezastąpionym dawcą marzycielstwa, romantyzmu, a jednocześnie zmysłowości i namiętności.
Patronem tego miesiąca był jeden z najbardziej czczonych bogów - Vyshen-Dazhbog, Dażbóg. Przedstawiano go jako mężczyznę o pięknych złotych włosach trzepoczących na wietrze, dostojnym chodzie, otwartym, bezpośrednim spojrzeniu, który nie wie, czym jest kłamstwo i oszustwo. Ludzie wierzyli, że podróżował po niebie na wozie zaprzężonym w cztery piękne konie. Miały złote skrzydła, a zamiast grzywy - płomień.
Błyskotliwość, wielkość, ognista pasja - te cechy są w naturze ludzi urodzonych pod znakiem Dażboga. Cechuje ich duma, otwartość, lojalność, połączenie inteligencji i siły. Rodzą się, aby być najważniejszymi, pierwszymi, rządzić innymi we wszystkich aspektach życia. Często mają wysoki status społeczny. Opanowali sztukę pokazywania siebie w jak najlepszym świetle i dlatego często są w centrum uwagi. To właśnie potomkowie Dażbogowie mogą być założycielami imperiów i dynastii. Jeśli ich ambicje pozostaną niespełnione, mogą stać się despotami, bo przedstawiciele tego znaku są niecierpliwi w oczekiwaniu na spełnienie swoich życzeń. Marzą o powszechnym uznaniu i szacunku oraz o posiadaniu wszystkiego, co dobre.
Przedstawiciele tego znaku nie tolerują nikogo, kto wchodzi im w drogę. Sami wytrwale dążą do celu i są gotowi ciężko na niego pracować. Zwykle los daje im wiele możliwości, ale prawdziwe szczęście czeka tylko tych, którzy hojnie dzielą się swoimi zaletami z innymi. Zasada, że kto najwięcej daje, ten najwięcej otrzymuje, powinna być lepiej przyswojona przez osoby urodozne pod znakiem Dażboga niż przez inne znaki słowiańskiego zodiaku. Ich misją i szczęściem jest patronowanie innym, ochrona słabszych i walka o sprawiedliwość. Osoby urodzone w tym znaku uwielbiają podejmować decyzje za innych, a to nie wszystkim się to podoba. Jednak ci, którzy nie wdają się z nimi w polemiki i konfrontacje, którzy ufają im w pełni i bezwarunkowo, zawsze mogą liczyć za niezwykłą pomoc i ochronę. Szczególnie w służbie wojskowej i w polityce osoby spod tego znaku osiągają znaczące sukcesy dzięki umiejętności błyskawicznego myślenia i podejmowania decyzji. Wytrwałość pomaga im odnosić sukcesy jako menedżerom i sportowcom.
Osobom urodzonym w tym czasie patronowała bogini Maya. Nazywano ją także Sewa i czczono jako symbol natury, boginię ogrodów i ich owoców, patronkę żyznych ziem, deszczu, dobrej pogody i promieni słonecznych. Słowianie zachodni i północni przedstawiali ją jako długowłosą, bardzo piękną kobietę trzymającą dojrzałe winogrona i jabłka, co symbolizowało koniec lata i początek złotej jesieni. Ta żeńska bogini od zawsze wspierała życie, uczestniczyła w cyklu witalności i co roku dawała hojne dary. Osoby urodzone w tym czasie są podobne do swojej patronki. Są stale czymś zajęci, głównie dla dobra innych.
Osoby urodzone pod znakiem Sewy praktycznie nie męczą się niekończącymi się problemami - poza tym taki jest cel ich życia. Nawet kiedy odpoczywają, zabierają ze sobą książkę lub jakieś zajęcie manualne. Z drugiej strony, muszą podejmować wysiłek i pracować w miłej atmosferze, dlatego osoby z ich otoczenia powinny o nich dbać. Osoby te charakteryzują się dużą dozą cierpliwości i tolerancji, uważnością na nieszczęścia innych, życzliwością, dążeniem do harmonii i spokojnego życia. Przedstawiciele tego znaku mają wyjątkową przenikliwość moralną, silne poczucie harmonii i sprawiedliwości. Ponadto cechuje je życzliwość, gościnność oraz specyficzny, bardzo łagodny humor. Nierzucającym się w oczy, cichym Sewom udaje się zmieniać wrogów w przyjaciół, leczyć ludzkie dusze, łagodzić konflikty. Ich ideałem są wzruszające, subtelne, szczere relacje. Często przedstawiciele tego znaku stają się zbieraczami. Sewowie boją się wszelkich zmian i starają się żyć zgodnie z ustalonym porządkiem. Osoby spod tego znaku są sprawiedliwe i uprzejme, chcą żyć w pokoju i harmonii, a także są skromne i oszczędne.
Osoby urodzone w okresie od 12 do 27 września znajdują się pod patronatem bóstwa zwanego Mokosh. Ta bogini, która uosabiała Matkę Ziemię była czczona razem z głównymi bóstwami słowiańskimi. W późniejszym okresie Mokosh była związana z rzemiosłem kobiecym. Nasi przodkowie wyobrażali ją sobie jako długoramienną istotę z wielką głową. Stopniowo wizerunek tego bóstwa połączył się w powszechnym przekonaniu z wizerunkiem Piątki. Na jej cześć składano ofiarę: do studni wrzucano przędzę lub sznur. Od tego działania wzięła się nazwa obrzędu - Mokrida.
Osoby urodzone pod tym znakiem mają tendencję do odczuwania bycia elementem procesów zachodzących w naturze. Tak jak pory roku zastępują się wzajemnie, tak w życiu ludzi spod tego znaku, porządek wydarzeń i zjawisk jest już nieodwołalnie ustalony. Przedstawiciele tego znaku, którzy są fatalistami są tego absolutnie i szczerze pewni. Cokolwiek potomkowie Mokoszy mają do zrobienia, wykonają to zadanie starannie i odpowiedzialnie. Równie fundamentalne jest ich podejście do diety - wiedzą, jak przyrządzać bardzo smaczne potrawy w prosty sposób. Osoby spod tego znaku nie marnują czasu i nie szanują ludzi, którzy marnują swoje cenne życie na drobiazgi. W pracy często stają się najlepszymi pracownikami, którzy są oparciem dla całego zespołu. Jednocześnie osoby spod tego znaku nie zapominają o ciszy i spokoju, sumiennie przestrzegają reżimu i wyznaczają wyraźną granicę między pracą a domem. Spokojnie akceptują fakt, że świat i społeczeństwo są zbudowane na hierarchii, szanują wszelkie autorytety i dlatego nigdy nie sprzeciwiają się swoim przełożonym. Osoby urodzone w tym okresie bardzo lubią udzielać rad, które zwykle okazują się bardzo mądre.
Osoby spod znaku Mokoszy są wszechstronnie uzdolnieni. Mogą zostać pisarzami odnoszącymi sukcesy, przywódcami wojskowymi, dziennikarzami lub politykami, którzy nie znają porażki. Otrzymali oni dar znajdowania wspólnego języka z ludźmi i czuli się bardzo dobrze w zupełnie obcym społeczeństwie. Przedstawiciele tego znaku mają pragnienie zmiany ukochanej osoby i raczej zrzędliwe usposobienie, z tego powodu w ich życiu rodzinnym nie zawsze wszystko układa się dobrze. Jednocześnie rodzina jest dla nich świętością i nie odważą się jej zniszczyć z własnej woli. Mokosh jest patronką płodności i narodzin dzieci. Starożytni Słowianie wierzyli, że w chwili narodzin dziecka bogini ta zsyła mu duszę.
Osoby urodzone o tej porze roku znajdują się pod opieką syna boga Swarożyca, którego Słowianie czcili jako jedno z głównych bóstw. Dla naszych przodków Swarożyc, który symbolizował ziemski ogień, był patronem żywiołów, wojowników, zawodów (profesji) człowieka. Wierzono, że jego moce są jednocześnie błogosławione, dające światło, ciepło i zniszczenie, gdyż z winy tego bóstwa zdarzały się susze i pożary. W niektórych plemionach uważano go za boga wojny i zwycięstw. W dniu równonocy jesiennej starożytni Słowianie obchodzili imieniny Swarożyca. Życie osób urodzonych w tym czasie jest zazwyczaj pełne znaczenia. Często pierwszą połowę życia spędzają w walce. Ale w drugiej części odnoszą korzyści: będą szanowani, honorowani i stają się bogaci.
Osoby urodzone pod patronem Swarożyca charakteryzują się upodobaniem do rzemiosła i sztuki. Są one sensem ich życia. Z reguły dostrzegają piękno lepiej niż inni i pomagają innym je dostrzec, ponieważ osoby spod tego znaku odznaczają się wyrafinowanym gustem artystycznym. Przynoszą otoczeniu nie tylko piękno, ale także światło i ciepło. Charakteryzuje je nieodparty, ale jednocześnie smutny półuśmiech. Są to osoby spostrzegawcze, bardzo inteligentne, doświadczone życiowo, racjonalne, które lubią odkładać wszystko na półkę. Wynika to głównie ze specyfiki czasu, w którym się urodzili: jesienią robi się zapasy, aby utrzymać człowieka do następnych zbiorów. Osoby spod znaku Swrożyca rodzą się po to, by stać się siłą napędową kultury i nauki. Mogą odnieść sukces w wielu dziedzinach, od poezji po kowalstwo. Uważa się, że przedstawiciele tego znaku mogą być także doskonałymi nauczycielami. Dążą do małżeństwa, bo są pewni, że ich druga połówka czeka na nich, a najważniejsze to nie tracić czasu. Nawiasem mówiąc, to właśnie imieniny Swarożyca otwierają sezon jesiennych ślubów.
Spośród wszystkich innych znaków ten jest uważany za najsilniejszy, a jego moc ma cechy graniczące z magią. Cierpliwi i uparci potomkowie Moreny systematycznie dążą do celu i nie denerwują się tym ani trochę: wiedzą już, że wszystko będzie dobrze. Kiedy znajdują się w najtrudniejszych, najbardziej rozpaczliwych sytuacjach dnia codziennego, nawet nie myślą o poddaniu się, lecz przeciwnie, zbierają całą swoją wolę w pięść. Co więcej, w trudnych sytuacjach są pod opieką przeznaczenia. Przedstawiciele tego znaku nie unikają walki i nie boją się jej. Co więcej, zawsze są zdeterminowani, by zwyciężyć i nie boją się stawić czoła najgorszemu.
To nie przypadek, że osoby spod znaku Moreny mogą zostać doskonałymi lekarzami, zwłaszcza w dziedzinie intensywnej terapii i chirurgii. Bez konfrontacji, bez rywalizacji, ani miłość, ani przyjaźń nie wydają się im interesujące. Osoby urodzone w tym czasie odznaczają się nie tylko odpornością, ale także niezwykle silną samodyscypliną. Nie znają kompromisów i często bywają mściwe. Nie pozwalają, by uczucia przejęły nad nimi pełną kontrolę. Nie lubią odpowiedzialności i dlatego starają się jej unikać, chociaż praca jest zawsze wykonywana na wysokim poziomie. Osoby urodzone pod znakiem Moreny mają w sobie jednocześnie życzliwość, czułość, marzycielstwo, rozwagę, elegancję, subtelny erotyzm, a także agresywność, ponurość, posępność, irytację, upór, złość i zazdrość. Osoby urodzone w tym okresie zachowują wspaniałą sprawność fizyczną do późnej starości i są długowieczne. Potomkowie Moreny mają prawdziwie demoniczną naturę, charakteryzują się oderwanym światopoglądem, pożądaniem, żywym zainteresowaniem wszystkim, co pochodzi z innego świata. Mają wrodzoną zdolność do kontrolowania ludzkich emocji, więc czasem decydują o tym, czym dla innych jest tabu.
Semargl w wierzeniach dawnych Słowian strzegł domu, rodzinnego paleniska, z ognistym mieczem w ręku, pełnił rolę strażnika ofiar ogniowych. Wierzono, że to bóstwo zachowuje nasiona i plony w cieple, które emanowało z jego serca. Aby go nie rozgniewać, nie wypowiadano jego imienia na głos.
Osoby urodzone w tym czasie są prawdziwymi wojownikami o silnej woli. Ich żywiołem i potrzebą jest ciągłe dążenie do osiągnięcia czegoś, walka o sprawiedliwość, zwycięstwo. Potomkowie Semarglu są w stanie wykonać niemal każde powierzone im zadanie. Przedstawiciele tego znaku traktują swoich wybranków ze szczerą, głęboką miłością. Z reguły w ich rodzinie rodzi się wiele dzieci, co bardzo ich cieszy. Osoby urodzone pod jego patronatem odznaczają się szczególną mądrością i bystrością, która pomaga im przeniknąć najbardziej sekretne, "mroczne" motywy osób z ich otoczenia. Wiedzą, jak wpływać na ludzi dzięki talentowi psychologicznemu. Przedstawiciele tego znaku mają szczególnie silne więzi ze starszymi osobami w rodzinie. Nie bez powodu w listopadzie obchodzona jest Noc Rodziców poświęcona przodkom. W myślach i działaniach osób urodzonych w tym miesiącu można znaleźć wiedzę o doświadczeniach minionych pokoleń.
W wierzeniach Słowian Wyrgonia zna języki wszystkich istot żywych na ziemi, tak, aby każda z nich mogła usłyszeć i zrozumieć jej wołanie. Kto posłucha jej wezwania i choć raz spojrzy w jej piękne oczy, nie może już uniknąć przeznaczenia. Ci, którzy znają starożytne mity greckie, wiedzą, że Wyrgonia jest "siostrą bliźniaczką" Meduzy. Również w okresie wczesnego średniowiecza Słowianie uważali wizerunek Meduzy za swój amulet.
Osoby urodzone pod patronatem Wyrgoni charakteryzują się wytrwałością, niezależnością, niezwykle wybujałą wyobraźnią, niechęcią do zbyt ciężkiej pracy i nieposkromionym pragnieniem wygodnego życia. Mają skłonności do bycia spekulantami i oszustami. Osoby urodzone pod tym znakiem zodiaku charakteryzują się zadziornością i próżnością. Uwielbiają być chwalone i stawiane na piedestale. Kobiety spod tego znaku są nieustraszone i onieśmielają swoją walecznością inne znaki.
Osoby urodzone w grudniowe dni mają patrona Karaczuna - boga podziemnego, pana mrozu. Słowianie wierzyli, że panuje nad wilkami i niedźwiedziami, które mogą zamienić się w burze śnieżne. Wówczas Karaczun był uważany za bóstwo odpowiedzialne za śmierć zwierząt hodowlanych. Dzień Karaczuna przypada na 23 grudnia, jeden z najzimniejszych dni zimy. Temu bogu przypisywano skrócenie godzin światła dziennego. Czas, w którym panuje Karaczun jest najzimniejszy i najciemniejszy - wiosna jest jeszcze bardzo daleko.
Osoby urodzone pod znakiem Karaczuna nie cieszą się najlepszym zdrowiem. Wyjaśnia to fakt, że ich narodziny przypadły na czas naturalnego spadku energii, ponieważ niebo jest puste, ziemia pozbawiona życia, a woda uwięziona w lodzie. Osoby urodzone pod tym znakiem są zmuszone do podejmowania wysiłków, aby w jakiś sposób poprawić ten stan i stać się bardziej energicznymi. Finalnie nic im nie spada z nieba, a wszystko odbywa się kosztem wielkiej pracy. Osoby spod tego znaku mają tendencję do odpływania myślami w przyszłość lub w przeszłość. Uwielbiają podróżować i wykazują niezwykłe zainteresowanie kulturą innych krajów. Szczególnie atrakcyjne są dla nich kraje południowe. Osoby urodzone w tym czasie często mają problemy z porozumiewaniem się z ludźmi. Prawdopodobnie dlatego najbardziej lubią spędzać czas w towarzystwie zwierząt. Przedstawiciele tego znaku mogą wyglądać na ponurych, zimnych, drażliwych, złych, niedostępnych, ale to nic innego niż maska. Przy bliższym poznaniu okazuje się, że w rzeczywistości są to sympatyczne, wesołe, dowcipne i zręczne w wymyślaniu żartów. Nic dziwnego, że potomkowie Karaczuna mogą stać się dobrymi parodystami i utalentowanymi satyrykami. W ten sposób próbują jednak ukryć głęboki smutek, który często pochłania ich dusze. Osoby urodzone w tym okresie mają duże zdolności lingwistyczne, potrafią pisać wspaniałą poezję i często wybierają drogę tłumacza. Zazwyczaj ich życie prywatne nie jest zbyt udane, choć dążą oni do posiadania własnej rodziny. Przyczyną ich trudności jest brak umiejętności komunikacji.
Według Słowian Perun wyglądał jak siwowłosy dojrzały mężczyzna. Jego siwe włosy były jak srebro, a broda i wąsy w kolorze złota. Przedstawiano go w legendach jako gniewnego mężczyznę w podeszłym wieku z wielką rudą, kręconą brodą. Ludzie wierzyli, że ściga się po niebie na rydwanie lub konno, a grzmoty słyszane na ziemi to nic innego, jak ryk jego rydwanu. Zaprzęgnięto go do białych i czarnych ogierów ze skrzydłami. Nazwa "Perun" pochodzi ze starożytności i jest interpretowana jako "ten, który uderza mocniej”.
Osoby urodzone pod patronatem Peruna charakteryzują się witalnością, nieustraszonością i odwagą. Nie przejmują się zbytnio własnym wizerunkiem i wrażeniem, jakie wywierają na innych. Bardziej boją się innych ludzi niż ich szanują, a nawet bardziej niż kochają. Potomkowie Peruna nie rozwodzą się, powstrzymują rozwój skandali, ale z czasem mogą zamieniać się w agresywne istoty, jeśli nie potrafią wykorzystać swojej energii we właściwy sposób. Jeśli w najlepszym wcieleniu można nazwać tych ludzi twardymi, odważnymi wojownikami, to ich najgorsze wcielenie to postać chuligana. Osoby urodzone pod patronatem Peruna mają realną możliwość swobodnego wyrażania własnej woli. Dlatego muszą bardzo uważać, aby nie dopuścić do zachwiania równowagi w otaczającym ich świecie. Wszystkie szczyty mogą zostać przez nich zdobyte, jeśli będą oni zadawać sobie pytanie, czy nie biorą na siebie zbyt wiele. Szczególnie przydatne jest zapamiętanie starego powiedzenia: "Im ciszej będziesz szedł, tym dalej zajdziesz".
