Jeszcze nie tak dawno czułaś, że wasza miłość będzie trwać wiecznie i nic nie zburzy szczęścia, a teraz nie potrafisz rozmawiać z partnerem i czujesz, jak z każdym dniem coraz bardziej się od siebie oddalacie? Jeśli obie strony dążą do rozwiązania problemów, w większości przypadków kryzys da się przezwyciężyć.
Ciche dni, unikanie rozmowy, udawanie, że wszystko jest w porządku to pierwsi wrogowie waszej relacji. Nie duś w sobie emocji. Skoro jesteś nieszczęśliwa, powiedz to głośno. Twój partner nie umie czytać ci w myślach i może nawet nie zdawać sobie sprawy, że dzieje się coś niedobrego. A co, jeśli on też czuje się nieszczęśliwy, ale boi się pierwszy o tym powiedzieć? Jeżeli zależy ci na prawdziwej więzi, nie unikaj rozmów na trudne tematy. Znajdźcie wolną chwilę i spokojne miejsce, w którym będziecie mogli być sami i opowiedzieć sobie o tym, co was dzieli. Spiszcie na kartce, co was unieszczęśliwia. Wymieńcie się spostrzeżeniami i wspólnie zastanówcie, jak to naprawić.
Ty albo twój partner uważacie, że jest już za późno na rozmowy, bo każda próba dialogu kończy się kłótnią? Przypomnijcie sobie chwile, w których wasza miłość rozkwitła, dlaczego się pokochaliście i zdecydowaliście się być razem. Przywołajcie miłe wspomnienia i skupcie się na zaletach partnera. To powinno pomóc przed podjęciem rozmowy o wspólnej przyszłości. Spróbujcie też w czasie dialogu nie obwiniać drugiej osoby, lecz przekazywać komunikaty dotyczące waszych własnych odczuć. Unikajcie słów „zawsze” i „nigdy”, uważnie słuchajcie drugiej strony. Jeśli nadal nie dojdziecie do porozumienia, skorzystajcie z pomocy bliskiej wam obojgu osoby, która da radę być bezstronna. Dobrym rozwiązaniem może być także wizyta u terapeuty dla par.
Kryzys to przełomowy moment w związku, z którego możecie wyjść jeszcze silniejsi. To jest ten etap, w którym każda ze stron ma szansę pokazać, jak bardzo zależy jej na relacji. Jeśli oboje dacie z siebie wszystko, wykażecie się zaangażowaniem, cierpliwością i empatią, to macie ogromną szansę wzmocnić wasz związek. Jednak zaangażowanie powinno być obustronne, bo przecież tworzycie tę relację razem.
Byliście razem i wydawało się wam, że tak już będzie zawsze. Przyszedł kryzys i uświadomił wam, że nic nie trwa wiecznie i możecie stracić partnera. W obliczu braku porozumienia wizja odejścia bliskiej osoby staje się realna. Lęk przed utratą partnera może być momentem przełomowym i uświadomić wam, że w gruncie rzeczy bardzo się kochacie i jesteście w stanie zrobić wszystko, żeby uratować wasz związek.
Wspólne pokonanie kryzysu sprawia, że partnerzy stają się sobie bliżsi. Podjęli walkę o związek i wyszli z niej zwycięsko. Przeszli trudną próbę i kosztowało ich to sporo wysiłku, dzięki czemu uświadomili sobie wartość relacji i więzi łączącej ich z drugą osobą. Są bogatsi o doświadczenia uczące zrozumienia, cierpliwości oraz pielęgnowania związku na co dzień. A przede wszystkim dowiedzieli się, jak wiele wzajemnie dla siebie znaczą.
