Był jednym z przełomowych kierunków w sztuce XX wieku. Dzieła kubistów do dziś budzą emocje.
Wiele stylów i form sztuki narodziło się we Francji. Swoje korzenie ma tam również kubizm. To kierunek, który powstał na początku XX wieku i odznaczył się głównie w malarstwie oraz rzeźbie. Kubizm jest przykładem sztuki nieprzedstawiającej – nie odwzorowuje rzeczywistości lecz pokazuje jak ona jest interpretowana przez artystę.
Kubizm – nowa perspektywa
Samo słowo doskonale charakteryzuje styl, w którym tworzono XX-wieczne dzieła malarskie i rzeźbiarskie. Określenie pochodzi od francuskiego słowa „cubisme”, które z kolei jest pochodną „cube”, słowa oznaczającego kostkę czy sześcian. Jak to się odnosi do sztuki? Artyści starali się w wieloaspektowy sposób wyrazić kształty, które odtwarzali. To znaczy, nie stosowali reguł perspektywy, a to, co malowali przedstawiali w taki sposób, jakby obiekty i ludzi widzieli z różnych perspektyw jednocześnie. Stosowali też uproszczenia geometryczne.
Prekursorem kubizmu był pochodzący z Francji malarz, rzeźbiarz i grafik Georges Braque. Jednak najbardziej znanym artystą tego nurtu jest Pablo Picasso, który z kubizmu uczynił swój znak rozpoznawczy. Do jego najbardziej rozpoznawalnych dzieł należą „Panny z Awinionu” i „Guernica”. Co ciekawe, Picasso odwiedził Polskę i zostawił ślad swojego pobytu. W 1948 roku na ścianie budynku na Woli namalował węglem syrenkę trzymającą młotek. Mural „Syrenka”, nawiązujący do symboliki Warszawy, to dzieło kubizmu wyrażone w formie street artu. Malowidło zostało co prawda zniszczone w 1953 roku, doczekało się jednak rekonstrukcji w 2019 roku.
Odejście od kanonów
Kubizm zapisał się w historii nie tylko ze względu na oryginalne podejście do projektowania dzieł malarskich czy rzeźb. Ten nurt był wyjątkowo silną próbą oderwania od dotychczas znanych stylów – pierwszym kierunkiem w sztuce, który w stu procentach zerwał z jej tradycyjną koncepcją. Wywarł też wpływ na dalszy rozwój sztuki. Zainspirował m.in.: konstruktywistów, futurystów, abstrakcjonistów.
