Rodzicielstwo bliskości (z ang. attachment parenting), często określane również skrótem RB, to termin stworzony przez amerykańskiego pediatrę Williama Searsa w 1982 roku. Filozofia, u której podwalin leżała książka Jean Liedloff "W głębi kontinuum" o rodzicielstwie w wenezuelskim plemieniu Yequana, podkreśla znaczenie bliskości emocjonalnej i fizycznej rodzica i dziecka oraz jej pozytywny wpływ na rozwój dziecka.
Rodzicielstwo bliskości według Searsa zakłada 7 głównych zasad. W języku angielskim każda z nich zaczyna się od litery B, stąd znane są jako The 7 Baby Bs:
Birth Bonding – nawiązanie więzi w trakcie narodzin
Breastfeeding - czyli karmienie piersią
Baby wearing – noszenie dziecka
Bedding close to baby – spanie blisko dziecka, w jednym pokoju lub co-sleeping
Belief in the language value of your baby's cry – wiara, że poprzez płacz dziecko się komunikuje
Beware of baby trainers – wystrzeganie się "dziecięcych trenerów" oraz popularnych mądrości w typie "niech się wypłacze"
Balance – równowaga, zaspokajanie potrzeb dziecka przy jednoczesnej dbałości o potrzeby rodziców i umiejętności proszenia o pomoc otoczenia.
Zasady rodzicielstwa bliskości mogą być stosowane nie tylko w rodzinie, ale również w żłobku czy przedszkolu. Coraz więcej rodziców szuka właśnie placówek, które będą wyznawały podobną do nich filozofii wychowania.
Ten sposób wychowania dziecka spotyka się jednak również z krytyką. Wśród najczęściej wymienianych wad RB pojawia się obawa o tzw. bezstresowe wychowanie, zarzut że dziecko rządzi rodziną czy uznanie, że zasady rodzicielstwa bliskości są nierealne lub trudne do zastosowania.
Dla osób zainteresowanych rodzicielstwem bliskości podstawowymi lekturami będzie "Księga rodzicielstwa bliskości" Williama i Marthy Searsów, "Zamiast wychowania. O sile relacji z dzieckiem" słynnego skandynawskiego pedagoga Jespera Juula czy "Dziecko z bliska. Zbuduj szczęśliwą relację" psycholożki Agnieszki Stein, która przybliża temat rodzicielstwa bliskości z polskiej perspektywy.
