Książki pozwalają uciec od tu i teraz. Przenoszą nas w odległe krainy i do czasów, gdzie dzieją się niezwykłe historie. Dobra literatura od zawsze dawała ukojenie, zachwycała, intrygowała, pozwalała przeżyć życie, o jakim nam się nie śniło. A że lato to idealny czas, by zanurzyć się w literackich światach, przygotowaliśmy listę 22 książek, które pozwalają oderwać się od codzienności i wyruszyć w niezapomnianą podróż bez wychodzenia z domu.
Spis treści
Moją pierwszą książką, którą przeczytałam kilkadziesiąt razy były "Niewiarygodne przygody Marka Piegusa". Następnie rozkochałam się w "Winnetou". Może dlatego, że wychowywałam się ze starszym bratem. Dopiero potem moje serce podbiły książki Małgorzaty Musierowicz, Lucy Maud Montgomery i inne dziewczyńskie opowieści. A potem wraz z buntowniczymi powieściami, którymi zaczytywałam się jako nastolatka, wkroczyłam w świat dorosłego życia. Podczas lektury wędrowałam w czasie i przestrzeni. Płakałam, śmiałam się, wzruszałam. Nigdy nie zapomnę książkom tego uczucia i nigdy ich nie porzucę. A najwspanialej czytało się latem... kiedy można było robić to całymi dniami. Oto 22 książki, które są idealne na wakacje. Zabierają w prawdziwą podróż!
Książki, które przenoszą do innych epok, równoległych rzeczywistości i alternatywnych wersji historii.
Najlepsza Książka Roku 2022 według Baracka Obamy, Oprah Daily, Glamour oraz LA Times, a także uznana za Najlepszą Książkę Science Fiction 2022 przez portal Goodreads, bestseller New York Timesa. Wzruszająca i filozoficzna opowieść, łącząca przeszłość, teraźniejszość i przyszłość – od XIX wieku po życie na Księżycu. Akcja toczy się od XIX-wiecznej Kanady, przez Nowy Jork przyszłości, aż po księżycową kolonię. Każdy z bohaterów mierzy się z własną samotnością i pytaniami o sens istnienia. To historia o czasie, pandemii i ludzkiej pamięci. Mandel tworzy nastrojowy, melancholijny świat, który zostaje w czytelniku długo po zamknięciu książki.
Londyn, koniec XIX wieku, H.G. Wells i niezwykłe podróże w czasie – świetna zabawa konwencją. Bohaterowie – m.in. H.G. Wells – przemierzają różne linie czasowe, zderzając się z pytaniami o przeznaczenie, technologię i moralność. Palma pisze barwnie, z humorem i dbałością o detale epoki. To trzy splecione opowieści pełne niespodzianek i literackich odniesień.
Dla tych, którzy marzą o oderwaniu się od zgiełku i życiu bliżej przyrody – choćby tylko na kartach powieści.
Ta książka pachnie bagnem, słoną wodą i dziką wolnością. Gdzie śpiewają raki to opowieść, która wciąga od pierwszej strony – nie tylko tajemnicą morderstwa, ale przede wszystkim bohaterką, która nigdy nie powinna była przeżyć. A jednak – przeżyła. I rozkwitła.
Kya, zwana „dziewczyną z bagien”, dorasta niemal całkowicie sama, na obrzeżach społeczeństwa, w świecie, który patrzy na nią z pogardą lub litością. A mimo to Delia Owens tworzy z jej historii coś znacznie większego niż tylko opowieść o przetrwaniu. To poetycka medytacja o naturze, kobiecości i sile, która nie krzyczy – tylko trwa. Styl Owens jest subtelny, zmysłowy i niezwykle obrazowy – czytając, czujemy piasek pod stopami, słyszymy szelest trzcin, prawie widzimy, jak czas płynie inaczej, kiedy człowiek żyje poza światem ludzi. A gdzieś w tle – miłość, strata, dojrzewanie, i zagadka, która trzyma w napięciu aż do ostatnich stron.
To książka dla tych, którzy lubią historie ciche, ale mocne. Którzy wiedzą, że samotność nie zawsze oznacza pustkę. I że serce kobiety bywa dzikie jak przyroda – czasem trudne do oswojenia, ale zawsze prawdziwe.
Czy zdarzyło Wam się marzyć, żeby po prostu zniknąć? Zostawić wszystko: hałas miasta, skrzynkę mailową, zegarek? Sylvain Tesson nie tylko o tym marzył – on naprawdę to zrobił. Przez sześć miesięcy mieszkał samotnie w chatce nad brzegiem jeziora Bajkał, w sercu syberyjskiej dziczy. W śniegach Syberii to jego dziennik – z podróży w głąb natury, ale przede wszystkim w głąb siebie. Nie znajdziesz tu dramatycznych zwrotów akcji. Znajdziesz ciszę. Mróz. Rytm oddechu. Wódkę. Cytaty z filozofów. I ogromną, kojącą przestrzeń.
Tesson pisze z dystansem, ironią i zadziwiającą czułością dla świata. Jego samotność nie jest ucieczką, lecz próbą spotkania się z tym, co najprostsze: ogniem, książką, śniegiem, ciszą. To książka, którą się nie pochłania – ją się sączy. Jak herbatę przy piecyku. Jak myśli w milczeniu.
Autobiograficzna opowieść o samotnej wędrówce przez Pacific Crest Trail – fizycznej i duchowej. Cheryl Strayed ma 26 lat, kiedy traci matkę, rozpada się jej małżeństwo, a własne życie wymyka się spod kontroli. Nie planuje terapii. Nie pakuje się w resort wellness. Kupuje plecak większy od siebie i wyrusza na szlak PCT – Pacific Crest Trail. Sama. Bez przygotowania. Z bólem, który nie mieści się w słowach.
Ta historia nie jest romantyczną opowieścią o kobiecie w stylu "eat pray love". Dzika droga to brutalna, piękna, fizyczna i duchowa podróż – przez góry, pustynie, przez wspomnienia, przez stratę. Cheryl walczy z własnym ciałem, z samotnością, z przeszłością. I z każdym krokiem odzyskuje siebie – nie idealną, nie naprawioną, ale prawdziwą.
Strayed pisze szczerze, z dystansem i humorem, nawet gdy pisze o bólu. Jej styl nie jest lukrowany, ale niezwykle ludzki. Czytasz i czujesz: to mogłaś być ty. I może właśnie dlatego ta książka trafia tak głęboko. Dzika droga to nie poradnik ani przewodnik. To manifest odwagi, że czasem trzeba się zgubić, żeby się odnaleźć. I że najdłuższa droga może prowadzić nie do celu, ale do siebie samej. Piękny jest też film na podstawie tej książki z Reese Witherspoon w roli głównej.
Najpierw obejrzałam film, a potem zanurzyłam się w tej opowieści. To pozornie historia młodego mężczyzny, który odrzucił cywilizację i ruszył w dziką Alaskę – z tragicznym finałem. To jednak nie jest książka o podróży. To książka o potrzebie podróży – tej głębokiej, niemal dzikiej potrzebie wyrwania się z układu, w którym wszystko jest znane, bezpieczne i duszne. "Wszystko za życie" to opowieść o Chrisie McCandlessie, młodym chłopaku z dobrego domu, który po ukończeniu college’u zrywa kontakty z rodziną, rozdaje oszczędności i rusza w samotną wędrówkę przez Amerykę. Jego celem jest Alaska – jego celem jest wolność.
Jon Krakauer, dziennikarz i wspinacz, rekonstruuje losy Chrisa z dokumentów, rozmów, wspomnień. Ale to nie tylko reportaż. To głęboko osobisty esej o potrzebie autentyczności, o gniewie wobec fałszu, o marzeniu, by żyć naprawdę, bez masek, bez pośpiechu, bez kompromisów. To książka dla tych, którzy czują, że czasem życie, jakim żyjemy, to tylko wersja robocza. Dla tych, którzy patrzą przez okno i myślą: „a co by było, gdybym po prostu wyszedł i już nie wrócił?”.
Krakauer nie ocenia. Nie idealizuje. Zadaje pytania. O granice wolności. O cenę samotności. O to, czy da się być „dzikim” w nowoczesnym świecie – i przeżyć. Wszystko za życie zostawia z emocjami, które trudno nazwać. Z zachwytem. Ze smutkiem. Z cichym pytaniem: czy my też kiedyś odważymy się żyć bez asekuracji?
Niektóre z nas na urlopach lubią się bać... zatem - proszę!
To jeden z moich ukochanych kryminałów i każdy, komu go polecę zachwyca się nim jak ja. Jeśli kochasz skandynawskie kryminały, ale masz już dość jednowymiarowych detektywów – seria o Sebastianie Bergmanie jest dokładnie tym, czego szukasz. To nie są książki o zbrodniach. To książki o ludziach, których zbrodnie obnażają – z ich słabościami, traumami i sekretami, które chowają głębiej niż trup w lesie.
Sebastian Bergman to bohater, którego się nie lubi... ale nie da się przestać go czytać. Psycholog kryminalny, kobieciarz, cynik, samotnik. Inteligentny do bólu i emocjonalnie pokiereszowany. Śmierć bliskich, własne błędy i nieumiejętność budowania relacji czynią go bardziej ludzkim niż większość fikcyjnych detektywów. I właśnie to sprawia, że każda książka wciąga nie tylko intrygą, ale również osobistą historią, która rozwija się z tomu na tom.
Autorzy – Hjorth i Rosenfeldt (twórcy słynnego serialu "Most nad Sundem") – doskonale wiedzą, jak konstruować napięcie. Nic dziwnego: to duet telewizyjny, który współtworzył m.in. kultowy Most nad Sundem. W ich książkach każdy dialog, każdy zwrot akcji i każda relacja między bohaterami ma wagę. To kryminały z krwi i kości, ale z duszą. I – co ważne – z psychologią, która nie jest tylko tłem, ale silnikiem fabuły.
Seria o Sebastianie Bergmanie to coś więcej niż zbiór spraw do rozwiązania. To powieści o stracie, winie, moralnych dylematach i próbach naprawienia tego, co wydaje się już dawno stracone. Idealne dla tych, którzy cenią sobie nie tylko zagadki, ale i emocje, które zostają na długo po odłożeniu książki. Kocham!
Ktoś, kto nadużywa operacji plastycznych może zacząć się bać.... "Naprawiacz" Piotra Kuźniaka to mroczny, dynamiczny kryminał, który od pierwszych stron wrzuca czytelnika w sam środek brutalnej, psychopatycznej gry. W jednym z warszawskich mieszkań policja odkrywa makabryczną instalację z fragmentów ludzkiego ciała. Za tą zbrodnią stoi seryjny morderca, który nazywa siebie Naprawiaczem – człowiekiem z misją. A jego celem są osoby, które próbowały "poprawić" siebie.
Kuźniak serwuje opisy chirurgicznej precyzji, chłodne i bezkompromisowe. Ale właśnie to buduje siłę tej opowieści – realistyczną, momentami aż zbyt sugestywną. Śledztwo prowadzą policjanci Ana Zatorska i Jakub Sztiel, a wspiera ich dziennikarz Maks Bryt. Ich ścieżki splatają się w tempie błyskawicznym, bo i styl książki nie pozwala na oddech – krótkie rozdziały, szybkie cięcia, nieustanne napięcie. Wszystko tu gra na emocjach czytelnika: strach, złość, obrzydzenie, ciekawość.
Choć w gatunku thrillerów psychologicznych trudno o coś zupełnie nowego, "Naprawiacz" daje coś świeżego: złoczyńcę z misją, który nie zabija dla przyjemności, ale z wypaczonego przekonania. Piotr Kuźniak udowadnia, że polski debiut może być mocny, pewny i gotowy do zagranicznej konkurencji. "Naprawiacz" to thriller dla tych, którzy lubią, gdy książka nie głaszcze po głowie, tylko rzuca na beton. Czekam na kontynuację. I zdziwię się, jeśli nie powstanie na podstawie tej książki film.
To szpiegowski kryminał, od którego ciężko się oderwać. Vincent V. Severski po raz kolejny udowadnia, że szpiegowska fikcja w jego wydaniu jest bliższa rzeczywistości, niż chcielibyśmy przyznać. W "Krawcu "– najnowszym thrillerze autora i byłego oficera wywiadu – poznajemy historię, która z pozoru zaczyna się lokalnie, ale błyskawicznie nabiera międzynarodowego rozmachu.
Jest rok 2003. Polska stoi na progu wielkich geopolitycznych zmian, a służby kontrwywiadu namierzają rosyjskiego szpiega. Znają go wszystkie europejskie wywiady, a on spokojnie przekracza polską granicę. Trop prowadzi do młodej kobiety z otoczenia premiera. Do sprawy zostaje wciągnięty duet agentów: doświadczony Roman Leski i debiutująca Monika Arent – postacie znane fanom wcześniejszych książek Severskiego. Wkrótce okazuje się, że to nie tylko kwestia narodowego bezpieczeństwa, ale gra o znacznie wyższą stawkę. Gra, która rozgrywa się jednocześnie w Warszawie, Londynie i na luksusowych jachtach oligarchów w Czarnogórze.
Severski, zamiast czarno-białych podziałów, pokazuje świat pełen szarości, błędów, moralnych dylematów i ukrytych intencji. Autor nie upraszcza, nie tłumaczy zbyt wiele – ufa inteligencji czytelnika, prowadząc go przez złożoną fabułę z wyczuciem i spokojem zawodowca. "Krawiec" to thriller, który nie potrzebuje tanich trików, by trzymać w napięciu. To książka dla tych, którzy cenią sobie intrygi z głębią, realistycznych bohaterów i opowieści osadzone nie tylko w fikcji, ale i w bardzo realnym, aktualnym świecie polityki, wywiadu i ludzkich ambicji.
Severski szyje swoją opowieść jak tytułowy krawiec – z drobiazgowością, cierpliwością i dokładnością. Efekt? Powieść, która nie tylko wciąga, ale i zostaje w głowie na długo po przeczytaniu.
Kto ma chęć zrelaksować się przy kryminale, który wciąga, ale nie przeraża? Podgatunek kryminałów „cosy” wciąż się rozwija, a Perrin z serią „Dzienniki Castle Knoll” jest jego najnowszą przedstawicielką. Bohaterką „Jak odkryć swojego mordercę?” jest Annie Adams. Dziewczyna mieszka w eleganckim domu w Londynie z mamą-malarką, ale kobiety stracą dom, jeśli Annie nie rozwiąże zagadki śmierci swojej ciotki Frances. Zmarła ciotka mieszkała w przestronnym domu na angielskiej wsi i od wczesnej młodości wierzyła, że zostanie zamordowana. Annie sądzi, że kluczem do śmierci ciotki będzie rozwiązanie sprawy zaginięcia jej przyjaciółki z młodości, Emily. W celu rozwiązania sprawy podąża za wskazówkami Frances ukrytymi w prywatnym dzienniku.
Dawno temu, kiedy nie było dostępu do kilku tysięcy nowości rocznie, często wracałam do książki „Ogary Gabriela” Mary Stewart, łączącej kryminał z romansem z Orientem w tle. Tę książkę przypomniał mi właśnie literacki debiut Jeana Reno (tak, tego Jeana Reno z „Leona zawodowca”). Nie takiej książki oczekiwałam po gwieździe francuskiego kina akcji. „Emma” jest zaskakująco kobieca i mistyczna. Główną bohaterką jest świetna masażystka Emma, pracująca w luksusowym ośrodku SPA w Bretanii. Dziewczyna zostaje wybrana do przeszkolenia pracowników SPA powstającego w Omanie, gdzie nawiązuje romans z przystojnym szejkiem. Romans przeplata się z wątkiem szpiegowskim, a całość rozgrywa się w oszałamiającym Omanie (czytając co chwila googlowałam opisane miejsca i Wadi Bani wygląda ekscytująco). To lekka, ale wciągająca lektura, zaś mało satysfakcjonujące zakończenie zapowiada kontynuację przygód Emmy.
Na takie książki trzeba znaleźć przestrzeń. Rozsiąść się wygodnie i wczytać. Zatrzymywać. Patrzeć we własne życie. Wakacje to dobry moment na obyczajowe opowieści.
Gorącą nowością jest powieść Sarah Manguso "Kłamcy". Kiedy Jane, początkująca pisarka, spotyka filmowca Johna Bridgesa, wydaje się, że oboje pragną tego samego: kochać i twórczo się rozwijać. Biorąc ślub, Jane wierzy, że znalazła wszystko, o czym marzyła: oto jej mężem został przystojny artysta. Tak niestety nie będzie... "Kłamcy" to przenikliwe studium złudzenia, jakim bywa tak zwane dobre małżeństwo. Są tu tytułowe kłamstwach, lecz przede wszystkim zdrada własnych wartości i ideałów, by za wszelką cenę przetrwać w relacji. To również opowieść o kosztach, jakie ponosimy w imię materialnego dobrobytu oraz przynależności do wyższych sfer. I na koniec, o tym jak łatwo ulegamy bajkom narcyzów.
Elizabeth Strout stworzyła jedną z najbardziej niezapomnianych postaci amerykańskiej literatury jaką jest Olive Kitteridge. Talent Strout do opisywania intensywnego życia wewnętrznego pozornie zwyczajnych postaci powraca wraz z historią dobrze nam już znanych Lucy Barton, Boba Burgessa czy Olive. Wszyscy ci bohaterowi muszą sobie radzić z zmianami, które pandemia wprowadziła w życie ich małego miasteczka. Szukający wolności mieszkańcy Nowego Jorku masowo wprowadzają się do okolicznych domów, zmieniając życie w sennej miejscowości. Jednocześnie nasi bohaterowie, już dobrze po 50., wciąż rozmyślają czy wystarczająco dobrze przeżyli życie, które zbliża się do końca. ”Opowiedz mi wszystko” to opowieść, którą chce się czytać powoli.
Książki kulinarne, które są jak krótkie wakacje. Zabiorą nam do Barcelony czy Paryża
Na potrzeby wakacyjnej logistyki w torebce koniecznie trzeba mieć książkę, która jest na tyle wciągająca że pozwoli zabić nudny czas w samolocie czy pociągu, a jednocześnie nie wymagająca zbyt dużego skupienia tak, aby wysiąść na właściwej stacji. Tutaj wkracza Freida McFadden z książką „Skazany”. To historia Brooke Sullivan, która po 10 latach z synem do rodzinnego miasta, aby zamieszkać w domu zmarłych rodziców. Brooke dostaje pracę jako pielęgniarka w więzieniu o zaostrzonym rygorze, zaś jednym z osadzonych jest jej był ukochany, Shane. Mężczyzna został skazany na dożywocie na podstawie jej zeznań, jednak Brooke zaczyna mieć wątpliwości czy naprawdę wskazała prawdziwego mordercę. McFadden, autorka popularnej "Pomocy domowej", do ostatniej strony zwodzi czytelnika.
Jakby wyglądał świat, gdyby czas nagle się zatrzymał – pyta autorka „Historii pszczół”. Jako pierwsza zatrzymanie czasu obserwuje Ellen, spragniona adrenaliny pracownica domu pogrzebowego. Dla Jenny, chorujące na agresywnego raka młodej matki to cud i prezent od losu. Z kolei na oczekujących dziecka Jakoba i Lisy to koszmar, w którym płód zatrzymał się w 25. tygodniu i dalej się nie rozwija. Obserwujemy również Otto, emeryta który musiał porzucić ukochany dom z ogrodem i przenieść się do mieszkania. „Czas zatrzymany” czyta się szybko, z uwagi na krótkie rozdziały, ale zachęca do dłuższej refleksji nad naturą czasu.
Nie ma ucieczki od siebie, nawet pod sycylijskim słońcem. I powiedzmy to głośno - na wakacjach też bywamy smutni. I o tym jest ta książka. Na pierwszy rzut oka to idealne wakacje – gorące sycylijskie lato, hotel nad błękitnym morzem, leniwe dni i smak wina o zachodzie słońca. Ale pod tą warstwą pozornej beztroski Tomasz Sablik odsłania coś znacznie głębszego – cztery samotności, cztery dusze, cztery historie, które miały być tylko tłem do wypoczynku, a stają się główną opowieścią.
Roma przyjeżdża z ukochanym, ale jej świat lada moment runie pod ciężarem prawdy, która nie powinna była wyjść na jaw. Chiara ucieka na plażę przed świtem – nie przed innymi, ale przed własnym umysłem, który coraz częściej flirtuje z ciemnością. Stanisław nosi w sobie poczucie winy, którego nie da się już zagłuszyć, a Lena – po raz pierwszy – czuje, że szczęście może być realne… ale tylko tu, tylko teraz, zanim rzeczywistość upomni się o swoje.
Sablik prowadzi czytelnika przez emocjonalną mozaikę ludzkich uczuć i doświadczeń, nie uciekając od tematów trudnych: zdrady, żałoby, depresji, winy, potrzeby bliskości. Jego styl jest czuły, ale nie ckliwy. Obserwuje bohaterów z dystansem, ale z empatią – pozwalając nam ich nie tylko poznać, ale też poczuć.
"Siedem dni" to nie jest powieść akcji, to powieść emocji. Opowieść o tym, jak wiele może się wydarzyć w krótkim czasie, gdy znajdziesz się w miejscu, z którego nie da się uciec – ani przed innymi, ani przed sobą. To książka dla tych, którzy lubią czytać między słowami. Dla tych, którzy wiedzą, że najważniejsze dramaty rozgrywają się nie w wielkich gestach, ale w spojrzeniach, milczeniu i niedopowiedzianych zdaniach.
Wydawałoby się, że w dobie dokumentów takich jak „Oszust z Tindera” ciężko się nabrać na internetowych podrywaczy. Nic bardziej mylnego. Nie trzeba być naiwną, aby dać się nabrać na piękne obietnice. Niedawno francuska projektantka wnętrz uwierzyła, że randkuje z Bradem Pittem i przesłała mu ponad 800 tys. euro.
Nina Majewska-Brown przytacza historie inteligentnych kobiet, które zrobiły karierę, ale dały się oszukać matrymonialnym kłamcom. Przedsiębiorczyni, nauczycielka czy biznesmen też mogą stać się ofiarom bezwzględnych przestępców. Niektóre z tych historii miały bardziej dramatyczny finał niż puste konto bankowe. Autorka nie tylko przywołuje ich opowieści, ale także sama decyduje się wdać w kilkutygodniową relację z oszustem, aby na przykładzie ich konwersacji pokazać mechanizmy rządzące taką relacją. To dobra lektura zanim skuszone letnią aurą spróbujemy randkowania przez Tindera.
Debiutancka powieść Valerie Perrin "Zapomniane niedziele" została Bestsellerem Empiku w kategorii Literatura Piękna, dzięki wyjątkowej umiejętności snucia narracji. Teraz Perrin ponownie eksploruje rodzinne wątki i tajemnice z przeszłości. Żandarmeria powiadamia Agnes, że zmarła jej ciotka Colette.
Kobieta nie wierzy w to co słyszy – jej ciotka zmarła przecież 3 lata wcześniej, kiedy pracująca jako reżyserka Agnes przebywała w Los Angeles. Jednak okazuje się, że to rzeczywiście ciało jej ciotki zostaje znalezione, zaś świeżo rozwiedziona Agnes postanawia odkryć co przez ostatnie 3 lata życia robiła Colette. W ten sposób odkrywa niesamowitą historię swojej rodziny.
Niektóre z nas lubią w wakacje nadrabiać wiedzę o świecie... i sobie samych. Mocne reportaże i książki psychologiczne są tu idealnym wyborem. Nie zawsze lekkim, ale wartym wnikliwego czytania.
Sielski wizerunek Szwecji co jakiś czas przerywają doniesienia o wybuchający bombach i strzelaninach na przedmieściach wielkich miast. Pracująca jako adwokatka i pochodząca z Kurdystanu Evin Cetin pokazuje nam świat kryjący się za tymi newsami. Wspólnie z dziennikarzem Jensem Liljestrandem opisuje życie imigrantów na przedmieściach, przytaczając konkretne historie młodzieży, która nie widziała możliwości innego życia niż handel narkotykami. Czy socjalny raj zawodzi całe pokolenia młodych ludzi? Autorzy wydają się mieć wyrobione zdanie, a czytelnik ma szansę zobaczyć inne oblicze Szwecji. Podobnie jak warto obejrzeć serial "Kalifat", pokazujący tę mroczną stronę otwartości Szwecji. Bez oceniania. Po prostu dla poszerzenia horyzontu.
To książka dla każdej kobiety. Dla takiej, której zawaliło się życie i musi zrobić coś, żeby się uratować. Dla takiej, która tkwi w martwym punkcie, a głosy w głowie mówią: jesteś za młoda, za stara, za dużo rzeczy musiałabyś zrobić, żeby to się zmieniło. A także dla takiej, która odczuwa marazm, choć wydaje się, że przecież jest w porządku, wszystko ma, wstyd narzekać. Sylwia Sitkowska, psychoterapeutka, mistrzyni zmian mówi o tym, jak rozpoznać temperament i odnaleźć blokady, żeby żyć po swojemu i z kim chcemy.
Szpital psychiatryczny w Tworkach – przez dekady otoczony złą legendą, mroczną aurą i stygmatyzującą nazwą. Mówiono o nim „dom wariatów”, żartowano, szeptano z niepokojem. Ale za jego murami – dziś w większości już nieistniejącymi – rozgrywały się prawdziwe dramaty, pełne bólu, nadziei, bezsilności i nieustannej walki o człowieczeństwo.
Ta książka to opowieść o miejscu, gdzie przez dziesięciolecia psychiatria mierzyła się ze swoimi ograniczeniami – gdzie kaftany bezpieczeństwa i kraty były równie realne, co dobre intencje. Gdzie leczenie częściej oznaczało otumanienie niż uzdrowienie. I gdzie choroba psychiczna stawała się wyrokiem na całe życie.
Ale to również historia wyjątkowa – bo w czasie II wojny światowej, kiedy inne szpitale psychiatryczne stały się miejscem cichej eksterminacji, pacjenci Tworek ocaleli. Jak to możliwe? I dlaczego wciąż tak mało o tym wiemy? Zapomniane historie, niewygodna pamięć, ludzie zepchnięci na margines – Tworki to książka, która przywraca głos tym, których nikt nie chciał słuchać. Prawdziwa. Wstrząsająca. Niezapomniana.
Nasze śmieci nie znikają. One po prostu zmieniają adres. Po tej książce, wiem to na pewno. Co naprawdę dzieje się z tym, co wrzucamy do kosza? Czy plastikowa butelka trafia do recyklingu, a stary laptop zostaje odpowiedzialnie zutylizowany? Ta książka pokazuje, jak bardzo mylne jest nasze poczucie ekologicznego spokoju.
Oğuz Taşkın miał trzydzieści lat, gdy pierwszy raz zobaczył morze. Przyjechał do tureckiej stoczni, wierząc, że będzie pracować przy recyklingu. Zamiast tego rozbierał luksusowe statki wycieczkowe, pełne toksycznych substancji. W maszynowni jednego z nich doszło do wybuchu. Zginął – spalony żywcem. Awal z Ghany, dwudziestotrzylatek, nigdy nie był na wakacjach. Życie spędza na wysypisku Agbogbloshie, jednym z największych elektronicznych cmentarzysk świata. Tam z innymi chłopakami podpala plastikowe odpady, wdychając opary, które mogą ich zabić, zanim skończą trzydzieści lat.
Alexander Clapp, dziennikarz, rusza ich tropem – od lśniących europejskich zakładów recyklingu po nielegalne składowiska na pięciu kontynentach. Rozmawia z przemytnikami, przedziera się przez toksyczne hałdy i odkrywa, że za zieloną fasadą zrównoważonego rozwoju kryje się potężny, globalny czarny rynek śmieci. Ta książka to wstrząsający reportaż śledczy i oskarżenie wobec systemu, który udaje, że działa, podczas gdy realne koszty – zdrowotne, ekologiczne, ludzkie – ponoszą ci, których nie widać.
