"Malcolm i Marie" czyli sztuka wykorzystywania. Recenzja hitu Netflixa z Zendayą!

"Malcolm i Marie" - film o miłości? Niekoniecznie

Letnia noc, nastrojowe cykanie świerszczy, luksusowy dom z wielkimi oknami. – Witajcie w raju! – chciałoby się powiedzieć. Po chwili na posesję wjeżdża samochód, z którego wysiadają kobieta i mężczyzna. On śpiewa i tańczy. Sprawia wrażenie zadowolonego z siebie. – Zrobiłem film, który rozwalił system już na premierze – krzyczy. Ona zaczyna mu nerwowo przygotowywać kolację. Zachowuje dystans. Raj niepostrzeżenie zamienia się w czyściec, z którego tak szybko się nie wydostaniemy. Spędzimy w nim razem z tą dwójką całą noc, niepewni, czy aby nie zstępujemy jeszcze głębiej – do piekła. Ale uwaga, nie będzie to historia o miłości.

Zobaczymy czarno-białą, stylową, dynamicznie zagraną opowieść o nienasyconym ego mężczyzny i zranionej dumie kobiety. O dominacji i podporządkowaniu. O wykorzystaniu i manipulacji. Czyli o konfliktach starych jak świat. Chociaż mamy XXI wiek, wojna płci trwa w najlepsze. Toczy się nie tylko w zwykłym życiu "szarych ludzi", ale również wśród postępowych elit. Takich jak środowisko twórców Hollywood. Oczywiście wtedy jest to wojna psychologiczna, pełna subtelnych manipulacji i bez śladów na ciele. Prowadzi się ją w białych rękawiczkach.

Zendaya i John David Washington na aktorskich wyżynach

Reżyser Sam Levinson ("Euforia") pokazuje w filmie "Malcolm i Marie" jedną z jej najbrzydszych twarzy. Syn legendy kina Barry’ego Levinsona ("Good Morning, Vietnam", "Rain Man") w rolach głównych obsadził energicznego Johna Davida Washingtona (jego ojciec to inna ikona, Denzel Washington) oraz subtelną, stonowaną Zendayę, gwiazdę "Euforii". Powierzył im zadanie odegrania historii narcyza, który okradł ukochaną z prywatności, by zdobyć sławę. Czyli – nakręcić rewelacyjny film i słowem jej nie podziękować za inspirację. Banalne? Pozornie.

Dramat tworzywa (Marie) oszukanego przez twórcę (Malcolm) oglądamy bez możliwości sprawdzenia, jak ich konflikt odbierają inni. W filmie oprócz pana i pani M. jest zaledwie kilka obrazów na ścianach, wspomnienie białej krytyczki z LA powracającej w tyradach Malcolma oraz zimne wnętrze szklanego domu. Takie piekło pułapkę sobie zgotowali. A teraz walczą w nim o szacunek i honor. Aktorsko to majstersztyk. Zendaya i Washington znakomicie operują językiem ciała, rezygnują ze słów na rzecz subtelnej gry spojrzeń i technicznych ucieczek od kłopotliwego milczenia w muzykę oraz palenie. Washington to ucieleśnienie dynamiki: rzuca się niczym głodny lampart w klatce. Zendaya jest zwarta i skupiona jak lwica gotowa do polowania. Zaraz skoczy, ale jeszcze przez chwilę czeka.

Czy warto obejrzeć "Malcolm i Marie" na Netflix?

Kolejność nazwisk w tytule sugeruje, kto w tym związku gra pierwsze skrzypce: to Malcolm, samiec alfa, geniusz. Marie na pierwszy rzut oka jest cicha i cierpiąca. Ale zaczyna atakować. Bo jednak ukochany okradł ją z niej samej. Z możliwości opowiedzenia własnej historii po swojemu. Koniecznie zobaczcie, jak się ta potyczka skończy. Na marginesie toczy się kilka innych ciekawych rozmów: o tym, że krytycy we wszystkim widzą konflikt rasowy, o poprawności politycznej, głupocie wymuszonych zachwytów, modach i zawiści. Miałem wrażenie, że Sam Levinson, znakomicie oceniany, 36-letni twórca, opowiedział o sobie. Ale żeby nie robić tego zbyt dosłownie, przebrał się w skórę Malcolma. Jeśli tak, to jest to gorzki seans autopsychoterapii, po którym wypada zapytać: ile trupów kryje w sobie każdy dobry film? Jednym zdaniem: Mocna historia o nadużyciu zaufania kobiety, która mogła być muzą, ale stała się środkiem do celu.